For English, please click here!
Her seyyahın yola çıkmadan önce ilham aldığı birileri vardır. Bu bazen birisi, bazen bir kitap, bazen de bir film olur. Benim ilham kaynağım bir film, aslında bir insan: Che Guevara. Motorsiklet Günlüklerini izledikten sonra Che’nin yaptığı rota ve Güney Amerika’nın capcanlı renkleri, farklı kültürü beni derinden etkilemişti. Tüm imkansızlıklarına rağmen güler yüzünü eksik etmeyen insanların kıtası, o andan itibaren beni çağırmaya başlamıştı.
Bu yolları aşıp onun gibi bir devrim yapmayacağım elbette. Ama ben kendi devrimimi yapmak istiyorum. Tüm o insanları tanımak, onlarla dans etmek, onlara yardım etmek ve yolun sonunda bambaşka bir insan olmak istiyorum. Che gibi bu yolda bir motorum ve yakın bir arkadaşım olmayacağı için daha zorlu şeyler beni bekliyor. Bu yüzden rotada bazı değişiklikler yapmam gerekti.
İlk durağım Buenos Aires. Orijinaline göre Buenos Aires’ten Bariloche’ye gitmem gerekiyor. Fakat burası daha da güneyde kaldığı için yazın bile soğuk bir iklimi var. Kopenhag’ın Latin Amerika versiyonu yani. Dolayısıyla ben Arjantin’i ortadan geçerek Şili’ye ulaşmayı planlıyorum.
Ayrıca rotamın sonunda minik bir değişiklik yapmak durumunda kaldım. Normalde rotamın Caracas’ta (Venezüela) son bulması gerekiyor. Fakat oradaki gezginlerden öğrendiğim üzere Venezüela şu anda yabancılar, hatta yerliler için de güvenli değil. Cesur olabilirim. Ama o kadar değil. Venezüela’nın yerine Meksika’ya devam etmeye karar verdim. Maddi olarak yeterli olursam da ABD ve Kanada’ya devam edeceğim. Bunun dışında gideceğim yol Che’nin rotası ile hemen hemen aynı.
Peki neden bu yolculuğa Eylül’de başlıyorum? Çünkü Eylül, Güney Amerika’da ilkbahar başlangıcı. Yola en güneyden başlayıp kuzeye kadar gideceğim. Böylece bir sene boyunca kış yaşamayacağım. Kış yaşamayacağım demek sandığınız gibi her gün denize gireceğim demek değil. Kışsız bir seyahat, hafif bir çanta demek. Ne kadar hafif çanta, o kadar rahat seyahat.
Tabii ki çizdiğim rotaya yüzde yüz uyma imkanım yok. Eminim ki rotama planda olmayan yerler katacağım veya güvenlik açısından bazılarından vazgeçmem gerekecek.
Çünkü bir seyyahın ortalama bir planı olması güzeldir. Ama rotanın seyyaha sormadan kendi kendini oluşturması daha da güzel!
Every traveler has an inspiration for her/his route. My inspiration is a movie, actually, it’s a man: Che Guevara. After I saw Motorcycle Diaries, I got so impressed by the colorful culture of South America and I wanted to go there. I was feeling like all these people, who smile every day despite their impossibilities, are inviting me.
I want to follow Che’s steps. I know I wouldn’t do a revolution like him. But I want to do my personal revolution. I want to know all these people over there, dance with them, and perhaps help them if I can. Unlike Che, I don’t have a friend or a motorcycle on this route. So it would be more difficult for me to be on this path. Because of that, I made some changes to it.
On the original route, they start from Buenos Aires and keep going to Bariloche from there. But Bariloche is further south. It’s cold even if it’s summer. So I am planning to go to Chile by passing through Cordoba and Mendoza.
The other change I did is about my last stop. I should go to Caracas, Venezuela for the original one. But I learned that Venezuela isn’t safe for foreigns, even for locals as well. Because of that, I won’t go there and continue to Mexico. If I can, I’ll keep going to USA and Canada. Except for these changes, my route is almost the same as Che’s.
Why did I choose September to start my journey? Because it’s the beginning of spring in South America. I will start from Buenos Aires and keep going up to the north. So that means I won’t live in winter for a year. It doesn’t mean I’ll swim every day. (Maybe it does 🙂 ) It means my backpack will be lighter. The lighter my backpack is, the more comfortable I’ll travel.
I am not saying I planned everything and I won’t change my route ever. I am sure I’ll change my mind because of some security issues or just for my pleasure.
Because it’s a good thing to have a plan for a traveler. But it’s better if the route recreates itself without asking the traveler.
Casual Lifehacker 