Isla Del Sol: Where The Sun God Was Born

For English, please look below!

Bolivya’da son durağım Isla Del Sol. Sürekli beni çılgınlıkların bulduğu bu ülkede son durağımda da acayip şeyler beni buldu. La Paz’da kaldığım hostelde Copacabana için otobüs biletimi aldım. Copacabana’ya vardıktan sonra Isla Del Sol’a giden botlara binmekti planım.

Bolivya’da turist otobüsü diye bir şey var. Bolivya’lılarla değil de turistlerle seyahat ediyorsunuz. Bu otobüsler direkt gittiği için ve sizin gibi yabancılarla olduğunuz için bir bakıma daha güvenli. Ayrıca sizi kaldığınız hostelden alıyorlar veya yakın bir noktadan alıyorlar.

Sabah erkenden otobüse bindim. Adada her şey pahalı olduğu için insanlar yiyeceklerini alıp gidiyor. Ama ben bunun için vakit bulamadım ve vaktim olursa Copacabana’dan alırım diye düşündüm. Yaklaşık 4 saat yolculuktan sonra Copacabana’ya vardık. Otobüsten iner inmez Peru’daki ilk durağım Arequipa için bilet aldım. Workaway’dan kendime burada iş bulmuştum. O yüzden orada bir ay kalmayı planlıyordum.

Fakat botlar birkaç saat sonra kalkıyordu. Dolayısıyla yemek almaya vaktim olmadı. Planım Isla Del Sol’da sahilde kamp kurmaktı. Herkes gece havanın bayağı soğuk olduğunu söylüyordu.

Hazırlıklıyım bir şey olmaz diye düşündüm. Ayaküstü bir şeyler atıştırıp bota atladım. Botta herkes yukarıda oturuyor, çantalarınızı ise aşağıya koyuyorsunuz.

Otobüsten birkaç insan ile konuşurken birkaç arjantinli sohbete dahil oldu. Onlar da benim gibi adada kamp yapacaktı. Adada kamp yapılan sahil kuzey kısmında. Hosteller ise güney kıyısında. Bot iki limanda da duruyor. Otobüsten tanıştığım arkadaşlar güneyde indiler. Yarın Kutsal İnka Yolu’nda karşılaşırız dedik ve vedalaştık.

Biz ise kuzeye devam ettik. Arjantinlilerden biri daha önce birkaç kere adaya gelmişti. Nerede kamp kurulacağını biliyordu. Beraber çadırları atarız dedik. Kıyıya yaklaştık. Çantaları almaya gittik ki çantamın alt bölmesinin açık olduğunu gördüm. İçinden montum alınmıştı. Gezimin en soğuk günlerini yaşayacaktım ve montum çalınmıştı! Halbuki çantamın dışında bağladığım spor ayakkabım vardı. Onu alsa bu kadar üzülmezdim. Botta her yere baktım ama yoktu. Gezginler arasında da çalma oldukça oluyor. Kim neye ihtiyacı varsa hostelden falan çalıyor. La Serena’da hostelde bikini altımı çalmışlardı mesela.

Yapacak bir şey yoktu. Aldım çantamı ve adaya ayak bastım. Ada, komple korunan bir bölge. Çünkü İnka kalıntıları adanın her yerinde. Bu yüzden üç bölümü için giriş parası ödüyorsunuz: Güney, Orta ve Kuzey kısmı için. Dolayısıyla giriş parasını ödedik ve kamp kuracağımız sahile gittik.

Montum olmadığı için moralim inanılmaz bozuktu. Hava soğuk. En çok ihtiyacım olan anda montum yok. Önce çadırımı kurdum. Daha sonra da yiyecek almak için adada dolandım. Yiyeceklerimi alınca Arjantinli arkadaşların yanına döndüm. O an vazgeçip hostelde kalabilirdim. Ama bu kötü olayın planımı bozmasına izin vermek istemedim. Donsam da çadırda kalacaktım.

Birkaç saat sonra arkadaşlarla en yakın kalıntılara yürümeye başladık. Yükseklik neredeyse 3000 metre ve yürümek kolay değil. Dinlenerek ilk kalıntılara vardık. Ne olursa olsun Isla Del Sol çok güzel. Sanki çok normalmiş gibi yüz yıllık kalıntıların arasında yürüyorsun. Biz vardığımızda ise akşam olmaya başlamıştı. İnkaların evine vardığımızda ise hava iyice karardı. Muhtemelen salonları burası dediğimiz bir masaya oturduk. Saatlerce yıldızları izledik. İnkaların ruhuna dokunarak evlerinde gökyüzünün keyfini çıkarttık. Bazı anlar var. Unutamıyorsunuz. İşte bu an onlardan biri benim için.

Daha sonra hava iyice soğuduğu için kamp alanına döndük. Gece boyu sohbet ettik. Mate içerek ısınmaya çalıştık. Sabah erkenden kalkıp meşhur Kutsal İnka Yolu’nu yürüyecektim. O yüzden geç olmadan yattım.

Evet. Gece gerçekten soğuktu. Hayatımın en uzun gecesiydi sanırım. Üstüme çantamda ne varsa geçirdim. Ama yine de üşümekten uyuyamıyordum. Yarı uyur yarı uyanık halde sabahı ettim. Kendime bir sandviç yaptım ve kahvaltımı ettim. Yol için aldığım meyve, kraker ve suyu yanıma aldım. Güneş kremi, güneş gözlüğü gibi şeyleri de çantama atıp yola koyuldum. Adada tuvalet de paralı. Sabah erkenden kimse yoksa işinizi doğada yapabiliyorsunuz ahaha. Ben de doğal kaynak suyunda dişlerimi fırçaladım, yüzümü yıkadım. Yolun başlangıcına yürümeye başladım.

Kutsal İnka Yolu, adanın güneyini kuzeyine bağlıyor. Inkalar, Güneş Tanrısı İnti’nin bu adada bir kayadan doğduğuna inanıyorlar. Daha sonra tanrılar kendine yaşamak için bir yer aramaya başlıyor ve Machu Picchu’ya yerleşiyorlar. Dolayısıyla ada kutsal. Bu yolu yürüyenlerin de hacı olduğuna inanılıyor. Meşhur şamanların da son eğitim etabı bu adada gerçekleşiyormuş. İsterseniz güneyden isterseniz kuzeyden başlayın. Güneyde kalanlar genelde bir gece konaklayıp kuzeye yürüyor. Daha sonra kuzeyden Copacabana’ya giden botlara biniyorlar. Benim gibi yürüyenler de kamp alanına dönmek için güneyden kuzeye bota biniyor. Yol uzun. Yarım gününüzü alıyor. Dümdüz gittiğiniz bir yol aslında. Orta bölümde ve güneye ulaştığınızda yine ödeme yapıyorsunuz.

Yol boyunca sadece ben vardım. Herkes kendi ritminde yürüyor. Ben de tek başıma saatlerce soğukta, rüzgarda yol aldım. Düşündüm. Kendime döndüm. Adayı yürüdükçe ruhumun derinliklerine indim. Tüm yaşadıklarımı düşündüm ve daha da yaşayacaklarımı. Köpek mi ısırmış, montum mu çalınmış umrumda değildi. Sadece ben, yol ve adaydık.

Yolu bitirdim. Güney limanına vardım. Her yol insanı değiştirir. Tek başınıza aldığınız yollar ise sizi daha çok değiştirir. Ben yol boyunca kendi yolumla özdeştirdim adımlarımı. Güneye vardığımda da evime varmışım gibi mutlu oldum.

Limanda ise Arjantinli arkadaşlarla karşılaştım. Onlar başka bir yolu yürümüşlerdi. Dönüş için tekneye atlarız diyorduk ki bizden 25 BLP istediler. Copacabana’dan adaya gelmek zaten aynı para. Mesafe çok daha kısa. Saçmalık. Başladık pazarlığa. Ama tavırları çok sertti. O yolu geri yürüyemeyeceğimizi biliyorlardı. İşine gelirse diye tavır takınmışlardı. Neyse uzun uğraşlar sonucu birazcık indirim koparttık ve tekneyle kamp alanına döndük.

Akşam yemeğimizi yiyince şarap içmeye başladık ve tüm gece dün akşam amma soğuktu diye güldük. Sanki yine orada uyumayacakmışız gibi. Ama insan derdine de gülmeli bazen. Oturup ağlamanın kimseye faydası yok.

Ben sanırım soğuğa alıştım. Son gece daha az soğuk geldi. Yolu da tamamlamamın verdiği mutlulukla sanırım bir güzel uyudum. Sabah erkenden dönüş teknesi için uyandık.

Copacabana’ya varınca öğle yemeğimizi yedik ve yollarımızı ayırdık. Benim için yine ülke değiştirme vakti gelmişti.

My last stop in Bolivia was Isla Del Sol, The Island of Sun. I was living crazy things in Bolivia. So did I in Isla Del Sol. I bought my ticket for Copacabana from the hostel. After artiving to Copacabana, I was going to take a boat to go to Isla Del Sol.

In Bolivia, there are tourist buses. So if you take a bus, you travel with other tourists. These buses are direct and it is kind of safer. Because you’re traveling with travelers like you. And they are picking up you where you stay generally.

In the morning, I took the bus. They said me everything is expensive on island. So buying food in Copacabana is better. I was planning to do the same. After 4 hours bus ride, we arrived Copacabana. As soon as I arrived, I bought my ticket for my first stop in Peru, Arequipa. I had found a volunteering job there. So I was planning to stay in Arequipa for a month.

The boats to island was leaving in a hour. So I just had time to have lunch. I couldn’t buy me food for island. My plan was to camp on the island. Everyone was saying it was so cold at night on the island. I thought I was all prepared for this. I ate something quickly and jumped in the boat. On the boat, everybody sits upside and puts their luggage downside of the boat.

On the boat, I met some Argentinians. They were going to camp like me. The camping part of the island is in the north. And the hostels are in the south. The boat stops in each part. The guys I met on the bus got off in the southern part. We said we would see each other in the sacred Inca way.

We continued to the north. One of the Argentinian guys had camped here before. So he already knew where to camp. We decided to camp together. We got close to the port. So we went down to take our backpacks. Then I saw the part being below was open and my jacket was gone. I was going to camp in a cold weather and my jacket was gone. The weird thing is that I had hanged my sneakers outside of my backpack. They could have taken them easily. So I wouldn’t have gotten upset so much. I looked everywhere on the boat. But it was gone. Stealing between travelers is so common. If they need anything, they just take it in the hostels as well. I had loosen my bikini in La Serena.

I had nothing to do. I took my backpack and stepped on the island. Isla Del Sol is a protected island. Because Inca ruins are everywhere on the island. So you have to pay 3 enterance, for south, north and center. We paid for the north part and went to the beach where people camp.

I was so upset that I didn’t have my jacket. The weather was cold. I didn’t have it when I needed most. At first, I set up my tent. Later I went to find some food for myself. I went back to the campside after buying something. I decided not to allow this to spoil my plan. I was going to camp no matter what.

After a few hours later, we walked to the nearest ruins. The altitude was almost 3000 mt. It is not easy to walk. We arrived to the first ruins by resting. Isla Del Sol is so so beautiful. You are just walking around the Inca ruin as if it’s so normal. When we arrived, it was almost night. When we saw the houses of Incas, it was all dark. We sat down in a rock table by imagining it was their living room. We watched the stars for hours, just enjoyed the view of Lake of Titicaca and the sky. There are some moments that you cannot forget. This is one of them for me.

Later we went back to campside. Because it was getting colder. We chatted all night and tried to get warmer by drinking mate. I was going to wake up early and walk the sacred way tomorrow. So I went to sleep before it was so late.

Yes. The night was really cold. I guess it was the longest night of my life. I put on myself whatever I have in my backpack. But still I couldn’t sleep because of cold. The morning came. I prepared a sandwich and had my breakfast. I prepared my backpack with some fruits, water and crackers. I remembered to put sun protection, sun glasses. You have to pay for bathroom on the island. But if you wake up so early, you can find a spot for yourself. So I went to the natural bathroom, washed my face and brushed my teeth with spring water. Then I started to walk.

The Sacred Way connects the north to the south. Incas used to believe that God of Sun was born from a rock on this island. Later gods started to find a place to live and chose Machu Picchu. So the island is sacred. They used to believe the ones walking this road became pilgrims. Also the famous shamans have to come this island to finish their traning. You can walk the road from north to south or vice versa. Generally people stay in the south, walk to the north, finally take a boat to Copacabana. The ones walking like me take a boat to the north when they finish it. The road is long. It takes 4 hours to finish it. On the road, when you reach the other part, you have to pay for it again.

I was alone on the road. Everyone walks on their pace. I walked for hours all alone with cold and wind. I thought. I looked inside of me. As I walked, I dived deep into my soul. I thought what I lived so far and I will live after now. I wasn’t caring if a dog bited me or they stole my jacket. I was free from my problems. There were just me, the road and the island.

I finished the road and reached to the southern port. Every road changes you. But the roads you take alone change you more. I was thinking on the road that my route and the sacred road were same. Sometimes easy, sometimes hard. But always enjoyful.

I came across with my friends in the port. They walked from another way. We were planning to take boat to return to the campside. But they wanted 25 BLP as ticket. It was the same price to go to Copacabana. We were so closer than that! We bargained but they were really tough. Because they already knew we wouldn’t walk back the same road. It is 4 hours walk! After trying so hard, they made a small discount and we went back.

After having dinner, we started to drink wine and make jokes about cold weather. As if we were not going to sleep with that cold again. But you have to laugh at your problems sometimes. Crying is not a solution.

I guess I got used to cold. I felt less cold at my second night. With the happiness of completing the road, I slept like a baby. We woke up early to take the boat and return to Copacabana. When we arrived, we had a great lunch and said goodbye to each other. It was to time to go another country for me.