For English, please click here!
Meksika’da gerçekten en çok sevdiğimiz yerlerden birisi Morelia oldu. İnanılmaz güzel bir eyalet olan Michoacán’ın başkenti olan Morelia çok da ziyaret edilen bir şehir değil. Zira diğer gezginlerden hiç bahsini duymadık. Biz de Veracruz’dan sonra nereye gidelim diye bakarken inanılmaz yeşil bir alana kurulu bu eyaleti gördük ve buraya gitmek istedik. Artık Meksika’daki son günlerimiz olduğu için Mexico City’e yakın olan ve Ölüler Günü’nü geçirmek için iyi olan bir nokta arıyorduk. Dolayısıyla aradığımız ne varsa Michoacán bizim için biçilmiş kaftandı.
Bir önceki yazımda da bahsettiğim gibi Veracruz’dan Morelia’ya geçmenin tek yolu Puebla’ya geri dönmekti. Biz de önce Puebla’ya daha sonra da Morelia’ya giden bir otobüse bindik. Yolun uzunluğundan bahsetmeyeceğim. Çünkü artık 20 saatin altında otobüs yolculuğu yapınca bünyeye garip geliyor. Morelia gerçekten inanılmaz güzel bir şehir. Mimarisi, şehir planlaması, kültür ve sanat etkinlikleri… Ne var ki çok turistik olmamasından dolayı uygun fiyata kalacak yer bulmak oldukça zor oldu bizim için. Bunun en önemli sebebi de biz oradayken şehirde bir film festivalinin olmasıydı ve bu nedenle otellerin çoğunun dolu olmasıydı. Diğer sebebi ise otobüsümüz şehre sabahın dördü gibi abuk bir saatte vardığı için ilk bulduğumuz yere gittik.
Buraya gelme sebebimiz etrafında birçok göl ve dağların olduğunu görmemizdi. Dolayısıyla şehre varır varmaz en yakındaki göl nerededir diye bakmaya koyulduk. Zaten Morelia bu tatlı göl kenarındaki kasabalarıyla meşhur olduğu için kaldığımız otelde bu yerlerin isimlerini bulduk. Şehir çok pahalı olduğu için burada fazla kalmadan diğer durağımıza geçmeye karar verdik. Pátzcuaro, Morelia’dan kolaylıkla ulaşabileceğiniz minik bir kasaba. Meksika’nın en güzel tarafı “Sihirli Kasaba” (Pueblo Magico) kapsamına aldıkları yerlerin orijinalliğini korumaları. Eğer bu kapsamda bir kasabaya gidiyorsanız evlerin hiç bozulmadığını hatta yeni yapıların da eski tarza uygun inşa edildiğini görürsünüz. Bizdeki gibi bir yer turistik olunca her yeri LED ışıklı dükkanlarla donatmıyorlar yani. Tarihine ve kültürüne sahip çıkıyorlar.
Pátzcuaro’da hemen meydandaki bir pansiyonda kaldık. Kasabada iki büyük, birkaç küçük meydan var. Bizim kaldığımız meydan kasabanın ana meydanıydı. kaldığımız pansiyonda meydanı çevreleyen dükkanların üst katında yer alıyordu. Meydanın hemen yanında kapalı pazar yer alıyordu. Bu yüzden her sabah penceremizi açtığımızda aşağıdaki pazarı görüyor ve pazarcıların seslerine uyanıyorduk. Latin Amerika’da adet olduğu üzere pazar yeri ayrıca yemek yenilecek yer demektir. Bu yüzden elimizin altın yerel tatlara ulaşmak çok kolay oldu. Zaten Meksika’da nasıl kilo aldım diye ayrıca bir kitap yazsam olur. Yaktınız beni taco’cular! 🌮
Pátzcuaro bir gölün kenarında kurulu. Bu gölün ortasında ise Janitzio isimli bir adacık var. Minibüsle meydandan rahatlıkla limana giderek adaya giden teknelere binebiliyorsunuz. Tekne yolculuğu yaklaşık kırk dakika sürüyor. Dünyanın her yerinde biliyorsunuz turist düdüklemek milli spor. Burada da fırsatı asla kaçırmamışlar. Adaya özel balıkçıların kullandığı bir ağ ve tekne var. Adaya giderken tekne yavaşlıyor, bu ağı kullanan özel teknenin içinde yaklaşık on tane balıkçı görüyorsunuz. Tabii ki tekne duruyor, herkes fotoğraf makinalarını çıkarıyor. Beş dakika sonra balıkçılar yaklaşıp bahşiş istiyor. Bir Instagram fotoğrafı için ne hallere düşer olduk yeminle.
Ölüler Günü’ne özel bu adada Işık Festivali yapılıyor. Ama biz bu özel günü Uruapan’da geçirmeye karar verdiğimiz için bunun hakkında daha sonra yazacağım. Janitzio küçük bir ada. Herkesin yaptığı bir şey var adada. Adaya uzaktan gelirken fark edeceğiniz bir şey var: O da kocaman Meryem heykeli. Dolayısıyla adaya gelince belli bir rotayı izleyerek bu heykele ulaşıyor daha sonra yeniden kıyıya iniyorsunuz. Böyle yazınca kolaymış gibi gözükse de aslında bir gününüzü alan bir yürüme etkinliği. Onun dışında yürümek istemezseniz Meksika’nın her yerinde olduğu burada da ev yapımı Mezcal içebilir veya çikolatacıları dolaşabilirsiniz. Biz bahsettiğim rotayı yaptık. Bir günümüzü burada harcadıktan sonra Pátzcuaro’ya geri döndük.
Aslında amacımız burada bu kadar uzun kalmak değildi. Ama maalesef Pátzcuaro’da sağlık problemleri yaşamaya başladım. Ölümcül bel ağrılarım yüzünden birkaç gün otelden dışarı çıkamadım. Hastaneye acile gittik, serum yedim. Asla faydasını görmedim. Ölüler Günü’nden sonra artık ABD’ye gidecektik ama o son günler yaşadığım acıdan dolayı çok zor geçti. Travis, kahramanım her anımda yanımdaydı. Her yere çantamı o taşıdı. Üstelik kendisinin de kocaman çantası olmasına rağmen. Benimle hastaneye geldi. Bir an olsun yanımdan ayrılmadı. İlaç ve hastane masraflarımı karşıladı. Zaten artık param tamamen bittiği için her şeyi o çekiyordu.
Ben de 10 gün boyunca yaşadığım bu acılar yüzünden gezimi erken bitirme kararı aldım. Normalde planım Amerika’da bir süre kuzenimle kalıp çalışmaktı. Ama aynı sağlık problemini yaşarsam Amerika’da sağlık hizmeti bedava olmadığı için asla hastaneye gidemezdim. 14 ayı tamamlarken de hem kafa hem de bedenen yorulmuştum. Dolayısıyla artık Türkiye’ye dönme vaktimin geldiğini biliyordum. Acılarım biraz dindikten sonra buradan Ölüler Günü’nü kutlayacağımız Uruapan’a geçmeye karar verdik.
Ben yine Frida gibi acılar içinde kıvranıyordum. Dikkatim dağılsın diye Travis beni dışarı çıkarıyordu. Biraz daha iyi olmaya başlamıştım. Uruapan diğer kasabalardan daha büyük ama yine sade ve özgün bir yer. Kendi deneyimimi anlatmadan önce Ölüler Günü nedir ondan bahsetmek istiyorum.
Meksika’da her sene 31 Ekim’den 2 Kasım’a kadar süren ve tüm ülkede kutlanan bir festival. Festivalin mottosu: Ölüler öldüğünde değil, onları unuttuğumuzda ölürler. Bu anlayıştan yola çıkarak her sene Meksikalılar ölülerini anıyorlar. Onları hatırlarken ağlamak yerine ölülerini çiçeklerle, renklerle yüceltiyorlar. Ailece mezarlarını ziyaret edip nergis çiçekleri ve sadece bugüne özel yapılan Ölüm Ekmeği’ni mezarlara bırakıyorlar. Akşam ise birçok yerde Işık Festivali yapılıyor ve şehirlerin sokakları mumlarla donatılıyor. Sabahtan başlayarak sokaklara renkli kumlarla desenler çiziliyor, akşam için herkes yüzüne çiçek desenli kurukafa makyajı yapıyor. Şarkılar tüm sokaklarda çınlanıyor. Kasaba meydanında yılın en iyi kostümlü çifti seçiliyor.
Ben dünyanın hiçbir yerinde ölümü anmanın bu denli güzel yolunu görmedim. Sokakları ve insanları o halde görmek, danslarına eşlik etmek inanılmaz bir deneyim. Bizim Uruapan’da kaldığımız otel tam da bu boyanan sokakların dibindeydi. Her yer tıklım tıklım dolu. Yürümek imkansız olsa da tüm sokakları dolaştık. Bacağımdaki ve belimdeki acıya rağmen Travis’ten güç alarak gezdim. Maalesef gece olduğu için çok güzel kareler çekemedim. Ama umuyorum ki hepiniz bir gün bunu gözlerinizle görme şansı elde edersiniz.
Bu muazzam deneyimden sonra artık Meksika’nın başkenti Mexico City’e yol aldık. Çünkü 3 gün sonra benim Houston’a, Travis’in ise New York’a uçağı vardı. Beraber son günlerimiz olduğu için içimizi bir hüzün kaplayarak yola koyulduk.
In Mexico, Morelia is one of the top places we liked. Morelia is the capital of Michoacán state and is not visited so much by foreigners. Because we never heard of it from other travelers. We were just looking to find the next stop after Veracruz and we saw this place was in a huge nature. So we wanted to be there. As these were our last days in Mexico and we were looking for a place to spend time until the Day of the Dead. What we were looking for on this special day was in Michoacán.
As my other blog post mentioned, the only way to go to Morelia from Veracruz is to go back to Puebla. We took a bus back to Puebla and another one to Morelia. I am not gonna talk about how long the bus ride was. Because we were already got used to over 20 hours of bus rides. Morelia is a stunning city. Its architecture, art events, and city planning are unique. However, it is hard to find a cheap place to stay. Because it is not visited so much. The options are limited. Also, there was a film festival when we were there. So almost all hotels were booked. We arrived in the city around 4 AM, that’s why we just stayed wherever we found first. Unfortunately, they charged us 2 nights because we checked in this early. But we didn’t have another chance.
Why we came here is that Morelia is surrounded by forests, waterfalls, and hills. As soon as we arrived, we started to look at the closest lakes that we could visit. Morelia is already famous for its lakes. There are many tours arranged by hotels daily. The city was too expensive for us so we didn’t stay long and decided to go to the next stop. Pátzcuaro is very close to Morelia and you go there in an hour basically. It is one of the most magical towns in Mexico (Pueblo Magico). Pueblo Magicos are protected by the government in all aspects. That’s why when you visit one of them, you experience real Mexican culture in the town. You see all buildings are the same, traditional. Even if there is a Vodafone store, it is built regarding these rules. No ugly LED lights, I mean. Mexicans are really good to protect their culture and history.
We stayed in a small hotel in the main plaza. The town has many plazas, smaller or bigger. Where we stayed was right next to the main bazaar. We were waking up with the seller’s preparations in the morning. We could see the bazaar from above. As it is a custom in Latin America, the bazaar is the main place for restaurants and street sellers. I mean tacos, tacos, and more tacos! I can basically write a book about How I Gained So Much Weigh In Mexico.
Pátzcuaro has a huge lake. There is an island in the middle of the lake, called Janitzio. From the main plaza, there are minibusses to go to the harbor. Taking a boat to the island is very easy. It takes 40 minutes to arrive. As you traveled a little bit, you already know everywhere in the world, people love to take advantage of tourists. This island is famous for its fishermen. They make a special net to catch fishies. ☺️ When you come closer to the island, the boat stops and you see those fake fishermen “catching the fish”. You take photos for Instagram, of course. Later a boy comes to the boat to get tips.
On this island, there is a light festival special for the Day of the Dead. But we decided to be in Uruapan for this special day. When you approach the island, you see a huge Mary statue on the top of the island. There is a path to walk to the top and come back to the shore. It seems so easy to walk that path when I write with one sentence. But I call it intermediate hiking which takes a whole day to complete. If you don’t want to walk that much, you can just chill with homemade Mezcal in restaurants or visit chocolate stores. We walked that route and went back to Pátzcuaro.
To be honest, we weren’t going to stay in Pátzcuaro that long. But unfortunately, I started to have horrible back pain. I couldn’t even leave the hotel room for a few days. My perfect nurse, Travis took care of me. He took me to the hospital so I could take a painkiller in a huge injection. It didn’t help at all. My plan was to go to the US to work and save money after Mexico. But I suffered too much and changed my plans. Travis had to carry my bag around also. I was barely able to walk on my own. He paid for all hospital expenses. Actually, as I finished all my savings a while ago, he was already paying for everything. I was so lucky to have him by my side. I don’t what I could do without him. Not just for money issues, but also when you get sick in another country, you feel more lonely. But I wasn’t alone at all.
So I changed my plans to go to the US and stay there. I was planning to go to Texas where my cousin lives. But I got scared to have back problems again. Because in the States, health care is not free and very expensive. I knew I was going to do some waitress job again. If I had an issue again, I wouldn’t be able to pay for hospitals. So I didn’t want to risk my health. On the other hand, I was really tired mentally and physically of traveling for 14 months. I knew it was time to go back to Turkey for me. Once I got less pain, we went to Uruapan for Day of the Dead.
I was like Frida, suffering in Mexico basically. Travis was taking me out to distract me. I started to feel better. Uruapan is bigger than other towns but still original and cute. Before I write about my experience, I want to talk about the Day of the Dead.
In Mexico, they celebrate the Day of the Dead between the 31st of October and the 2nd of November. The motto of this day: One doesn’t die when she/he dies, but dies when you forget her/him. So Mexicans remember their dead ones on this day. The three-day fiesta is filled with marigolds, the flowers of the dead; muertos (the bread of the dead); sugar skulls; cardboard skeletons; tissue paper decorations; fruit and nuts; incense, and other traditional foods and decorations. In many places, they do light festivals, and pageants for the best costume. In Uruapan, they decorated the streets with colorful sands to create special designs. Everyone does make-up, like typical skull make-up with flowers.
I didn’t see anywhere in the world that people celebrate death like that. It is a marvelous experience to see all those people on the streets. Where we stayed in Uruapan was right next to the festival streets. Everywhere was full of people. I wasn’t able to walk properly because of my pain, but again Travis helped me a lot. Unfortunately, I couldn’t take a lot of photos because it was dark. But I hope one day all of you get the chance to see this with your eyes.
After this wonderful experience, we went to Mexico City. After 3 days, I had a flight to Houston and Travis had a flight to New York City. We started to feel sad as the time of separation was coming.
Casual Lifehacker 